Σάββατο απόγευμα

Σάββατο απόγευμα κι η μοναξιά πολλή, δεν βρίσκεται κανένας πλέον.Άλλος κοιμάται , άλλος βγαίνει για καφέ και άλλος πίνει υπέρ το δέον.
Σάββατο απόγευμα στην πόλη, μονάχα ξεχασμένοι ποδηλάτες,
βλέπεις στο δρόμο να περνούν και κάποιοι γέρικοι διαβάτες.

Σάββατο απόγευμα, δεν το μπορώ .Με τη σιωπή δεν είμαι φίλος.
Και το ρολόι μου κοιτώ, πάνω στου γκρεμού το χείλος.
Σάββατο απόγευμα και αναμνήσεις .Μετρώ με τύψεις το παρελθόν μου,
και σκέφτομαι μες στη μαυρίλα μου, του τάφου πόσο θα ναι το εμβαδόν μου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο οπαδός

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι