Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2012

Έχει πεθάνει η χαρά μου

Έχει πεθάνει η χαρά μου εδώ και χρόνια.Δεν ήρθες να την αναστήσεις. Τρένο η ζωή χωρίς βαγόνια.Δεν ξέρεις που θα σταματήσεις. Έχει τελειώσει η υπομονή μου.Τα νεύρα ολότελα έχουν σπάσει. Και δεν ακούς πια τη φωνή μου.Πολύ μου λες σε έχω κουράσει. Έχει παγώσει το όνειρό μου.Δεν ήρθες για να το ζεστάνεις. Σε σένα πάλι το μυαλό μου,έχει κολλήσει. Τι να κάνεις; Έχει πεθάνει ο έρωτάς μου.Βουνά ο πόνος και ο χρόνος. Λες κι είμαι προγραμματισμένος.Να ζω συνέχεια μόνος. Μια αλλαγή ζητώ από μένα. Για να μου φέρει ευτυχία. Να πάω μακριά σε μέρη ξένα. Να σπάσει η μονοτονία.

Με ξενέρωσες

Με ξενέρωσες, μια-δυό στιγμές δεν μου αφιέρωσες. Και μυστικά δεν μου φανέρωσες. Με εκνεύρισες, που σαν γυναίκα δεν με πλεύρισες. Μέσα σου μ' έσβησες. Αδιαφόρησες, τον αριθμό μου δεν τον καταχώρησες. Ένα σου γέλιο δεν μου δώρισες. Απογοητεύτηκα, πώς μπόρεσα εγώ και σε ερωτεύτηκα. Τα όνειρα ψεύτικα. Πληγώθηκα, στο φέρσιμο σου συμμορφώθηκα μα από σένα ίσως να σώθηκα. Κι έτσι τραντάχτηκα, μέσα μου ψάχτηκα, στη μοναξιά μου στρατιώτης κατατάχτηκα.

Νύχτα στο δώμα

Νύχτα στο δώμα, μήνες που σε έχασα. Εικοστεσσάρων καρατίων- χρυσέ- δεν ξέχασα. Παρηγοριά προσπάθησα να βρω ο καημένος. Και τα κουμπιά σου πάτησα. Μα ο ανελκυστήρας σου, κατειλημμένος. Μου μείναν τόσες απορίες, γιατί αναπάντητα. Μα τα μεγάλα σου τα βάθη, βουνά απάτητα. Ξέρω πώς φταίω, μα δεν θέλεις, να συζητήσουμε. Την άμπελο του χωρισμού μας, να την τρυγήσουμε. Δεν βρίσκω λόγο να προχωρήσω, χωρίς την πάρτη σου. Λουλουδιασμένη άνοιξη μου, ήμουν ο Μάρτης σου. Μα πρέπει εγκαίρως και οι δυό μας, να ξεκολλήσουμε. Το παρελθόν μας πίσω ψυχρά να αφήσουμε. Θα ρθουν οι μέρες και θα μας βρούνε χαρές σαν κύματα; Από ψηλά το ξέρει Όποιος κινεί τα νήματα...

Μου χεις στοιχειώσει το μυαλό

Μου χεις στοιχειώσει το μυαλό με τίποτα δεν βγαίνεις. Και να με δεις από κοντά, τάχα δεν προλαβαίνεις. Μου χεις στοιχειώσει το μυαλό και δεν καταλαβαίνω, γιατί γουστάρω εσένανε σε ένα κόσμο ξένο. Μου χεις στοιχειώσει το μυαλό, τις λέξεις μου μπερδεύω, αφήνομαι στη σκέψη σου, συνέχεια ταξιδεύω. Ένα ταξίδι θέλω μακριά, μαζί σου να το κάνω. Να σε έχω στο κεφάλι μου χρυσή κορώνα επάνω.

Τα σύννεφα κι οι θάλασσες

Τα σύννεφα κι οι θάλασσες κλειστήκαν σε ένα βλέμμα. Οι αλήθειες σου νικήσανε το πιο καλό μου ψέμα. Τα σύννεφα κι οι θάλασσες και οι ορίζοντές μου. Για ότι μέσα μου κρατώ, είναι οι μάρτυρές μου.  Τα σύννεφα κι οι θάλασσες, κλειστήκαν στη μορφή σου. Θα θελανε πολύ κι αυτά να βρίσκονται μαζί σου....  Και βρίσκομαι σε έκσταση από ομορφιάς μαγεία. Μες της ψυχής μου τα βαθιά, σκάψε τα ορυχεία.