Δέντρα με φύλλα πεταμένα



Δέντρα με φύλλα πεταμένα γίναν τα αισθήματα ξανά
Και την ψυχή μου την παρθένα σκίζουν σαν άγρια θεριά
Μετρώ  ξανά τις  αναμνήσεις. Μέσα σ αυτές σε συναντώ.
Τζάμια σπασμένα τα όνειρά μου, κόβουν στη μέση τον καιρό.

Αμάξια  που έχουνε τρακάρει,τα δευτερόλεπτα  που ζω
Παίρνουν φόρα με διακόσια, κι ίσια πέφτουν στο γκρεμό.
Ήσουν για μένα οξυγόνο, μέσα στο νέφος της ζωής
Και τώρα ψάχνω απεγνωσμένα , για μάταιες λύσεις της στιγμής

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα βράδια που είσαι μακριά ( αφιερωμένο στην γυναίκα μου Θώμη)

Σε βλέπω κι ονειρεύομαι

Τα ύστερα του κόσμου