Kώστας Πάνος

Και πιο συχνά στο όνειρο, βλέπω να σε αγκαλιάζω. Μα έχεις άλλον δίπλα σου, στον ξύπνιο και τρομάζω. Βρίσκω αφορμές και έρχομαι στο σπίτι σου από κάτω. Σε περιμένω μάταια σαν τον ναζιάρη γάτο. Μεθώ με ένα σου άγγιγμα, ξυπνώ με μια ματιά σου. Χαλί Περσίας γίνομαι και στρώνομαι μπροστά σου. Το τελευταίο λιμάνι σου, πολύ θέλω να γίνω. Να παίρνω αγάπη κι έρωτα, μα πιο πολύ να δίνω.

Κάθε βράδυ ίδια ώρα, στο δίκτυο το κοινωνικό, με δυό λογάκια σου για δώρα, κάνεις τον κόσμο ιδανικό. Κάθε βράδυ, βρίσκω τρόπους, να μου ανοίγεις την ψυχή. Ένα φιλί για τόσους κόπους, γλυκιά θα είναι ανταμοιβή. Όμως με κάνεις ότι θέλεις, νιώθω αδύναμος πολύ. Κι αυτή η αίσθηση μ' αρέσει. Διώχνει την κάθε αναστολή. Αμέσως θέλω απαντήσεις, σε ότι σου στέλνω, διακαώς. Κι αν λογικοί όλοι τριγύρω, εγώ για σένα ο πιο τρελός.