Εκείνο το βράδυ
Εκείνο το βράδυ ήμουνα πιωμένος δεν ήξερα τι έλεγα και που.
Ως το άλλο το πρωί εξαρτημένος για σένα πονηρή μου αλεπού.
Έβγαλα τα μάτια μοναχός μου, ήμουνα δεν ήμουνα ο εαυτός μου.
Το πλοίο μου έμπασε νερά. Χωρίς μια σκέψη ξαφνικά.
Δεν άντεχα τον πόνο και να με βλέπω μόνο σε ένα αφιλόξενο
χωριό.
Σε έβλεπα κάθε μέρα και ήθελα για σένα να πιω της αμαρτίας
το νερό.
Ήθελα σελίδα να γυρίσω, τις παλιές αγάπες πίσω να αφήσω.
Δεν πήγα ούτε ένα βήμα μπρος. Νόμιζα πώς με ξέχασε ο Θεός.
Έβαλες σχέδιο να με καταστρέψεις με λόγια και με έργα
πονηρά.
Μου έβγαλες μια βρώμα, με πάτησες σαν χώμα, να βλέπω άρχισα
όνειρα τρελά.
Φέρνεις τον δικό σου έξω απ’ το σπίτι, με νεύρο να πουλήσει
τσαμπουκά.
Έβγα έξω λέει αν είσαι άντρας να πούμε λόγια αντρικά.
Μετά από όλα αυτά απογοητευμένη, αρχίσαν να σου παν όλα
στραβά.
Στο λάκο που έσκαψες να πέσω μέσα, έπεσες με πόδια ανοιχτά.
Το καλοκαίρι ήταν τόσο μαύρο για μένα και για σένα πιο πολύ.
Η μνήμη σου ακόμα με τρομάζει, συγχώρα με αν μπορείς και συ.